| |
dariuszfaranciszek - W czasach kontrreformacji najbliższe kościoły zostały przejęte przez katolików. Pierwsza świątynia we wsi pojawiła się dopiero po zajęciu Śląska przez Prusy i odzyskaniu przez ewangelików wolności praktyk religijnych. Na polecenie milickiego ordynata Joachim Andrzej v. Maltzan polecił w 1755 r. przekształcić część swego pałacu na kościół ewangelicki. Z powodu znacznej liczby wiernych poświęcony w 1756 kościół (do 1946 r. filiał parafii milickiej) posiadał aż dwie empory. Obecny ...
dariuszfaranciszek - W czasach kontrreformacji najbliższe kościoły zostały przejęte przez katolików. Pierwsza świątynia we wsi pojawiła się dopiero po zajęciu Śląska przez Prusy i odzyskaniu przez ewangelików wolności praktyk religijnych. Na polecenie milickiego ordynata Joachim Andrzej v. Maltzan polecił w 1755 r. przekształcić część swego pałacu na kościół ewangelicki. Z powodu znacznej liczby wiernych poświęcony w 1756 kościół (do 1946 r. filiał parafii milickiej) posiadał aż dwie empory. Obecny wybudowany za pastora K. Burghardta (1882-1920) ~1890 r. i w 1946 r. przejęty przez katolików. Pełni funkcję kościoła parafialnego pw. św. Antoniego Padewskiego.Obecnie jest to neogotycka, orientowana, 1-nawowa, 5-przęsłowa budowla założona murowana z cegły licówki na planie krzyża łacińskiego. Ściany boczne akcentowane lizenami. Wnętrze nawy oświetlają ostrołukowe okna w dwóch poziomach oddzielonych parapetowym daszkiem, dołem zdwojone. Południowe ramię pseudo transeptu pełni funkcję kruchty. Ściany szczytowe pseudotranseptu zdobią ceglane rozety, same szczyty fryz arkadkowo-kolumienkowy i ostrołukowymi oknami zdwojonymi. Niższe i węższe od nawy, oskarpowane prezbiterium zamknięte jest 3-bocznie. Od zachodu, na osi, 3-kondygnacjowa, oskarpowana wieża dzwonowa o ścianach zakończonych szczytowo, zwieńczona ostrosłupowym, krytym blachą hełmem z gałką i krzyżem. W górnej kondygnacji wieży okna ostrołukowe z ceglanymi laskowaniami i maswerkami, w środkowej - podwójne ostrołukowe, w przyziemiu - podcienie ze sklepieniem krzyżowo-żebrowym. W narożach korpusu niewielkie wieżyczki, flankujące wieżę z dachami namiotowymi krytymi eternitem, flankujące prezbiterium z dachami wielospadowymi krytymi blachą. Nad korpusem nawowym dach wielospadowy, nad nawą kryty eternitem, nad prezbiterium blachą. Prezbiterium przekryte sklepieniem krzyżowo-żebrowym wspartym na służkach z cegły glazurowanej. Nad nawą pobita deskami, otwarta więźba dachowa. Pomiędzy lizenami akcentującymi ściany nawy ostrołukowe wnęki, nad którymi empory otwarte do nawy ostrołukowymi biforiami przedzielonymi kolumienką. Od zachodu empora organowa z parapetem o dekoracji arkadowo-kolumienkowej wspiera się na 4 słupach z mieczami. Na XIX w. witrażach z pracowni Türke u. Schlein w Zittau oprócz scen Chrztu w Jordanie i Zmartwychwstania liczne herby: ks. v. Hochberg, ks. zu Schönaich-Carolath, hr. v. Maltzan, v. Heydebrand und der Lasa oraz v. Gregory. Z neogotyckiego wyposażenia z okresu budowy na uwagę zasługuje 3-dzielny prospekt organowy zwieńczony szczytem ze sterczynami oraz instrumentem znanej świdnickiej firmy Schlag & Söhne. Częściowo przerobiony ołtarz główny oraz ambona z płaskorzeźbami czterech ewangelistów na korpusie. 
Pokaż więcej
Pokaż mniej
|
|
1
